O co chodzi z tym cukrem? I jak Wańkowicz przyczynił się do wzrostu jego spożycia?
Jest rok 1931. Cukier jest dobrem bardzo drogim i luksusowym. Nawet po spadku jego ceny, ludzie go nie kupują. Co robić? Reklama dźwignią handlu.
Dlaczego ówczesnym władzom tak zależało na zwiększeniu sprzedaży cukru?
Główny powód zawsze ten sam – pieniądze. Cukier w II Rzeczpospolitej był towarem akcyzowym (Za każde 100 kilogramów producent bądź importer musiał odprowadzić do budżetu aż 37 zł). Dzięki temu państwo uzyskiwało dochody porównywalne z rocznymi wydatkami na utrzymanie i budowę wszystkich krajowych dróg.
„Cukier krzepi” – to hasło, które wygrało w konkursie ogłoszonym przez władze naszego kraju, by wesprzeć sprzedaż cukru.
,,Ja dostałem, jak przypuszczam, najwyższe honorarium na świecie za dwa słowa ,,cukier krzepi”- 5 tysięcy złotych przedwojennych, czyli na ów czas 500 dolarów za słowo, tak cenne mogą być słowa”. Powiedział Melchior Wańkowicz. Warto dodać, że uposażenie Prezydenta Mościckiego w tym czasie wynosiło około 3 tysięcy zł.
Hasło Melchiora Wańkowicza powiązano z przekazem wizualnym i oto proszę. Plakaty reklamowe, które zapełniły przestrzeń publiczną. Zdrowie, dziecko, energia do działania to hasła którym mało kto się oprze.
I stało się. Ceny cukru spadały, a spożycie rosło. W obawie przed nieobliczalnymi skutkami? Cóż, reklama dźwignią … cukru.
Dzisiaj cukier jest prawie wszędzie. Nawet w produktach, w których nie spodziewalibyśmy się go znaleźć.
Skąd taki boom na cukier. Przecież nie sama reklama tu zadziałała.
Ten mechanizm został dokładnie pokazany w dokumentalnym filmie „Cały ten cukier?”. Film ciągle jeszcze gości na naszych ekranach. Głównie kin studyjnych. Warto obejrzeć.
Zwiastun filmu obejrzysz tutaj.
Jeśli nie boisz się, że włosy staną Ci dęba to zajrzyj do książki „Sugar blues. Zniewoleni przez cukier” William’a Dufty’ego. Po przeczytaniu prawdopodobnie wyrzucisz cukier rafinowany ze swojej listy zakupów. Gdzie go znajdziesz? Oto lista i wcale nie jest kompletna.
napoje kolorowe, wody smakowe
ciasta, ciastka, herbatniki
soki owocowe i oranżady oraz energetyki
desery mleczne np. lody
cukierki
keczup, gdzie stanowi niemal połowę zawartości,
sosy, majonez, musztarda,
grzyby marynowanych, ogórki konserwowe i inne -przetwory,
wyroby wędliniarskie
Dlaczego cukier jednak nie krzepi?
Czy trucizna może krzepić? Czuję się przytłoczona informacjami dotyczącymi szkodliwym działaniem cukru rafinowanego. Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę hasło „cukier”, by zrozumieć, że „biała śmierć” to trafne określenie.
Skoro cukier działa na nasz mózg, jak kokaina, czy heroina, to dlaczego producenci i sprzedawcy cukru nie siedzą w więzieniach? Skąd tyle cukru na naszym stole? Czy nikt nie badał wpływu cukru na nasze zdrowie?
Ależ badał. Zachęcam Cię do sięgnięcia w czasy historyczne.
„W roku 1793 rozbił się statek wiozący ładunek cukru. Pięciu marynarzy przez dziewięć dni żywiło się cukrem i rumem. Po 9 dniach byli w stanie wyniszczenia.
Francuski fizjolog F. Magendie przeprowadził doświadczenia na psach, których wyniki opublikował w roku 1816. Karmił psy pokarmami opartymi na cukrze i wodzie. Wszystkie psy zdechły.
Rozbitkowie i eksperymentalne psy francuskiego fizjologa dowiodły tego samego – czysta woda może utrzymać cię przy życiu przez jakiś czas, cukier i woda – zabije cię. (Elmer Verner McCollum, A History of Nutrition: A Sequence of ideas in Nutritional lnvestigation, Houghton Miiflin Co., Boston , 1957, str. 87-88.
W roku 1957 dr William Coda Martin szukał odpowiedzi na pytanie:
„Kiedy żywność jest żywnością a kiedy trucizną?”
I do jakich wniosków doszedł?
„Cukier rafinowany jest “czysty”, czyli, zawiera tylko rafinowane węglowodany. Ciało nie może wykorzystywać tej rafinowanej skrobi i węglowodanów, jeśli nie występują razem z nimi usunięte białka, witaminy i substancje mineralne.
„W organizmie tworzy się kwas pirogronowy i nienormalne cukry zawierające 5 atomów węgla. Kwas pirogronowy akumuluje się w mózgu i systemie nerwowym a nienormalne cukry w czerwonych krwinkach krwi. Te toksyczne metabolity zakłócają oddychanie komórek, które nie mogą zapewnić odpowiedniej ilości tlenu dla przeżycia i normalnego funkcjonowania organizmu. Z upływem czasu niektóre z komórek obumierają. To zakłóca funkcje części ciała i staje się początkiem chorób degeneracyjnych.”
William Coda Martin, „When is a Food a Food—and When a Poison?” („Kiedy pokarm jest pokarmem, a kiedy trucizną?”), Michigan Organie News, marzec 1957, str. 3.
Lista chorób powodowanych przez spożywanie cukru rafinowanego jest bardzo długa. Codziennie spotykam w moim gabinecie ludzi uzależnionych od cukru. Cukru w różnych postaciach. I dodam, że nie są to ludzie zdrowi. Jednak do zdrowia wracają, ci co chcą.
Na podstawie książki „Odżywianie dla zdrowia” Paul’a Pitchford’a napisałam dla Ciebie ściągę, której zastosowanie pomoże Ci okiełznać łaknienie na słodycze. Znajdziesz ją tutaj.
Życia bez cukru Ci życzę, za to z dobrymi węglowodanami.
Dorota Natura Życia
